AY ve FEREskiden ne güzeldi . Geceleri yalnız kalırdım. Kendi kendime konuşurdum. Bir dostu vardı ; yalnız gecelerimin Şekilden şekile giren biricik dostum“ay“ Gülerdi yüzüm. Gülerdi gözüm Gözlerim güldükçe Gülerdi özüm Mutlu olurdum. Yandıkça yürek közüm Şimdi hiç birşey kalmadı bende Ne geceleri başbaşa kaldığım“ay“ Nede gözlerimin “fer“ i Gözlerimin bebeklerinde Ne çok özledim bir bilseniz onları Ah! Ne çok özledim. Içimde kanayan bir yara oldu hep onlar Ay ve fer Feride B. 07.08.2000/pzt Samsun |