0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
886
Okunma
Yatağına yarı oturmuştun.
Üzerinde geceliğin vardı.
Odaya ay ışığı vuruyordu.
Yüzüne yansıyordu.
Kirpiklerin ıslaktı
Çenenden yaşlar akıyordu
Hafif aralanmış, dudakların titriyordu.
Odanın havasını soluyordu.
Hızlı ve peşi sıra
Kollarımı açtım, göğsüme yaslandın
Birkaç hıçkırıkla tekrar ağladın
Anne! dedin.
Anne! Nerdesin!
Saçlarına dokundum, kokladım
Hiç bir şey diyemedim.
Annen “önce bu evde beni”
“Sonra gecenin karanlığında bizi terketti“ kızım diyemedim
Gecenin karanlığında;
Sen göğsümde uykuyla
Ben; düşüncelerimle
Başbaşa kaldım.
Feride B.
01,01,2001 / Saat 03:30
ARTVİN
