MELEĞE GAZEL
Dünyâda gelse üstüme vazgeçmemem gerek!
Bir gül verip öpersem,açar gülmeyen çiçek... Salkım söğüt akasya;yeşermiş dalında kuş, Âzâde serçeler gibi sırtımda bir benek... Sevdâlı gözlerimde sel olduysa kanlı yaş, Elbet kurur taşan dereler,kavrulur yürek... Bir tek;gülün tomurcuğu kanmış kızıllığa, Yalnız kederlerim tutuşur tutsa bir dilek... Rüzgar esince; kırmızı güllerle tüllenir, Âheste tüylerimde esen, incecik melek... Vezni: mefûlü fâilâtü mefâîlü fâilün |