Ne sefânın ne de dünyâ-yı vehîmin kuluyuz
Ne Süleymân’a esîriz ne Selîm’in kuluyuz
Câm-ı cem görmek içün ayn-i fehîmin kuluyuz
Kimse bilmez bizi bir şâh-ı kerîmin kuluyuz
Sabreden dervişe yeller eser alnında yavaş
Kul olan aşka cihân beylerine eğmedi baş
Özlenen kulluğa sıklet diye yenmezdi lavaş
Başka sultân-ı cihânız göre kîmin kuluyuz
Çâre-yi nâr-ı lebim hasret-i kurbetle cüdâm
Gam yeriz kan yutarız kûşe-i mihnetde müdâm
Ol sebebden mülü görmem itişir nâm ü dâm
Sanma kim Kevser-i Cennât-ı Naîm’ün kuluyuz
Sellenen yağmura yağdırma bizî giryânım
Hüsn-i hâdis kuluyuz sanma bizî sultânım
Hayr-ı mâzîyi silerken tutuşur her yânım
Vech-i pâkinde olan ân-ı kadîmin kuluyuz
Murâd eyleyerek bâd-ı sabâdan geçtik
Terk edip Hayretîyâ tâc ü kabâdan geçdik
Dünyevî hayli sualden acabâdan geçtik
Anca bû dünyede bir köhne kilîmün kuluyuz
Vezni: Feilâtün Feilâtün Feilâtün Feilün