Umuda tutunmak
Olanın üzerine birazda kendinden koyanlarla yaşamalı bu hayatı.
O’nun nurunu gönderdiği bembeyaz bulutların arasından kucaklamalı gökyüzünü Kimi zamansa irice bir göz kırpmalı yıldızlara Hemde en afillisinden... Günlerin nasıl geçtiğini değilde Nasıl geçirmen gerektiğini düşünerek yapmalı yapacaklarını, Kimin ne dediğini değilde senin ne düşündüğünün önemini anlamalı. Artmalı baş kaldırışların Kafa tutuşların çoğalmalı Doğru bildiğinin arkasından koşmalı Ve haykıra haykıra bağırmalı tüm organların. / Kanda damlıyor olsa benliğininden Çatık kaşlarının arasında bir ’’lal’’ olsanda Böyle yaşamalı bu hayatı Hemde en afillisinden... Umuduna tutun kolların koparcasına, Çünkü varın yoğun o ’’unutma’ Onunla tutun sevdalarına ’’Hemde en afillisinden’’ güven yılmaz |