MADENCİ
İnsanlar var; yerin üç yüz-beş yüz metre dibinde;
Yüzleri kara, alınları ak; mutlular ayın on beşinde. Ekmek oldu ... lira, maaşlar hala yüzde-ellide; Yine de şükrederler rablerine. İnsanlar var; Ege’de, Akdeniz’de; Her gün bir başka çayda; bir başka partide, Yine de mutsuzlar; her bir şişede, her bir kadehte. Birileri altta; birileri üstte; Lafa geldi mi sosyetenin dilinde; Yer edinilir toplumda, işçiye biraz değinilince. Lafta madenciyiz (!), madenciyle yaşarız (!) İçler acısı durumunu görünce, şaşarız (?!) Yüreği olmuş kömür karası; (bu bir gün öldürecek O’nu,) Ciğerlerinde zehirli metan gazı yarası. |