Anladım ...
Koskoca ulu çınar gibi
Dimdik ayakta isem Hayata direndiğimi anladım... Etrafımda ki cıvıl cıvıl insanlar Heyecanla bişeyler Anlatmaya çalıştıklarında Sevildiğimi anladım... Düşkün birini görsem Yardımcı olamıyorsam İçimin acıdığını anladım... Savaşın ortasında kalmış Ana baba kuzusu İsyan bayrakları ellerinde Korkulan bakan çocukları bildiğimde... Dünyayı yeniden yazmak için Aslan gibi kükrediğimi anladım... Şimdi tamam bitti..! Buraya kadar dediğinde Bittim, eridim, yıkıldım, Tükendiğimi anladım... Kainat denen güzelliğin İçimde Benimle birlikte anlamsızlığını anladım... Başucumda biriken insanlar Şaşkın halde dururlarken... Onlara, ne oldu..?ne var..?demek için Doğrulmaya çalışıp Ağzımı açmak isterken Kolum kanadımın kırık olduğunu Kımıldayacak halde olmadığımı Öldüğümü anladım... Yokluğum şimdi sana armağan... Sevgi Batbay Özçelik |
insan düsünceden düsünceye daliyor bazi siirde.
cok güzeldi
begeniyle okudum.
sonsuz sevgimle