BOYNUM KILDAN İNCE..
Bu akşam çiçeklerin en yapraksızını yazıyorum
Hazan mevsimindense kasımpatılar topluyorum Yıldızlar,yakamozlar arkadaş olmuyor bana Pırıltılar kaybolup gidiyor çok çok uzaklara Kavrıyorum ani bir hamleyle yere düşen yüreğimi Takıyorum boynuma kırılan çiçeksiz çelengimi Alın yazımdı belki resmini çizemediğim içselliğimdeki pazarlığım Ağır ağır göğe yükseliyorken ruhum, yine de kendimle barışığım Sarıyor dört bir yanımı farkındasız farkındalıkların matemi Bir enkaz yığınına dönen canhıraş hissiyatımın töreni Sesini duyuyorum bir an çok uzaklardan görmesem de Sonra kayıp gidiyorsun yağmurlarla bilmem niye ? En korkunç ihtimallerle yaşamaksa, muhtemelen o olacak Yere düşen sarı yaprağım işte, sen olacağına bak Söndürdüm bu gece bütün mumları Amadeyim hüzüne Ey yar !! Boynum kıldan ince... HAZAN |