Başbaşa KaldımYatağına yarı oturmuştun. Üzerinde geceliğin vardı. Odaya ay ışığı vuruyordu. Yüzüne yansıyordu. Kirpiklerin ıslaktı Çenenden yaşlar akıyordu Hafif aralanmış, dudakların titriyordu. Odanın havasını soluyordu. Hızlı ve peşi sıra Kollarımı açtım, göğsüme yaslandın Birkaç hıçkırıkla tekrar ağladın Anne! dedin. Anne! Nerdesin! Saçlarına dokundum, kokladım Hiç bir şey diyemedim. Annen “önce bu evde beni” “Sonra gecenin karanlığında bizi terketti“ kızım diyemedim Gecenin karanlığında; Sen göğsümde uykuyla Ben; düşüncelerimle Başbaşa kaldım. Feride B. 01,01,2001 / Saat 03:30 ARTVİN |