Susuzluktan kuruyan gözlerimi hiç bir kalp ağrısı ıslatamıyor.
Ve ben artık eski yaralarımın sancıyan yanlarına aldrımıyorum!
Adı üstünde eski;
Benim gibi, hayat gibi, geçmiş gibi.
Birazda sevişmekten hırpalanmış bedenim gibi!

Mutlu sonu beklenen o filmerin en kötü kızını oynuyorum,
Erol Taş kadar katı, Aliye Rona kadar hilekar!
Kimi zaman izleyenlerine salak muamelesi yapan "Son ( The End)" kadar gereksiz...
Kendi halimdeliklere alışma çabası,
Ne kadar zorlansamda başlarda kalbi kör etmelere,
Bende alıştım zamanla;
Pollyanna’nın o iyilik zırhıyla benliği sarmaya...

Teninin kokusunu içime çektiğim er erkeğe yasaklıyım,
Ve içimi titreten her sese tövbekar!
Şeytan’a uymamaya ısrarcıyım bu defa,
Sert sert dürtmesine rağmen sol omzumu istikrarla!
Mele mi oldum şimdi ben ?
Asla...
Bünyeye aykırı bir sıfatla yaıştırmadım hiç sonumu,
Ben arada olanım; eğer varsa arası...
Yoksa da umrumda mı bana hangi sıfatla bakıldığı ?
Ben benimdir beni bilene,
Diğerlerine ya günü birlik uğranacak iskele
Ya da bana rastgele...