METROBÜSNe altın, ne de inci, umut ruhun sevinci. Gözümüz yok yüksekde budur şair bilinci. Gümüş, yakut isteme, kanaat et gelene. Bet, bereket dilerken, çok az diye inleme. Sende araba, yazlık, kışın evde rahatlık. Memleket gider elden, zaten battıkça battık. Bak şöyle etrafına, yoksullar sofrasına. Kuru ekmeğe muhtaç, açlık düşmüş payına. Siyasiler bir alem, hakim de kırık kalem. Az daha konuşursam gitti, gidiyor kellem. Ateş pahası ortam, banka dipsiz bir kuyu. Sahtekarlık diz boyu, kime versek ki oyu? Nereden, nereye geldik, IMF’ den dilendik. Amerika tepemde, borç aldıkça direndik. Tok anlamaz halinden, bir şey gelmez elinden. Bir yanık türkü söyle, anlamazlar dilinden. Bakın arabalara, hepsi başka biçimde. Umurundamı Dünya zevki sefa içinde? Bir araçda bir adam, ya da yanında Madam. İstersen derdine yan, metrobüs çıkmış yoldan. Ufukda var, bir seçim bizim derdimiz geçim. Dolacak yine meydan bayraklar biçim biçim. Zenginler yine zengin, fakirler yine fakir. Ya sabır dileyeni, görmeyin ne olur hakir. MEHMET FİKRET ÜNALAN |