ÖLÜMÜNE EKMEK KAVGASI(MADENCİLERİMİZİN ANISINA)
Bir maden göçtü Zonguldak’ta
Otuz can altında kaldı göçüğün Sonları kaç gün kaldı muallâkta Göçük altında kaldılar kaç gün Ulaşılamadı bir türlü işçilere İşçilerin can çekiştikleri yere Yüreklerde sitem bu kedere Anne bana çocuk kardeş üzgün Olmadı kurtarılamadı otuz can Can verdiler göçük altında Güldüler yerin sırtında Belki de kaderlerine inanmadan Bir çığlıklar silsilesi bekleyenlerde Umut çekiliyken gönderde Ölüm dalgalanacakmış kaderde Onlar sanki ölüme sürgün Dendi ki ölüm sizin kaderiniz Ne yapalım ilk defa olmuyor ki Büyütmeyelim olalım sessiz Ölen madenciyle ölünmüyor ki Ah benim kara yazgılı kardeşim Sanıyor musun ki senin ölüm haberin Onların gözünde son derece derin Ve etkili üzüntülü yaratır bir titreşim Unutulacaksın bilmem kaç güne Manşetlerden düşeceksin yine Sen ekmek kavganla yalnız Savaşacaksın hem de ölümüne Faruk ORUÇ |
yüreğinize sağlık güzel şiirinizi kutlarım saygılarımla