Uyan benim uyuyan vatandaşım uyan
Uyan şu karabasanı bol uykundan
Silkin ve kendine gel çevrene bak
Yılma karanlıktan acıdan dayan

Zamdı açılımdı şuydu buydu derken
Uyutuluyorsun nicedir birbirini yerken
Ne vakit uyanmaya çalışsan biraz
Hep denildi ki sana sen uyu daha erken

Biraz silkindin kendine geldin biraz
Dayattılar sana bu siyah bu beyaz
Sorgulamamaya alıştırıldın planlı
Elindeki sana çok, deme ama bu az

Kitapların elinden alındı yakıldı
Sesin çıkmadı aklına geçim takıldı
Tam gözünü açtığın sırada
Gözüne ağır bir darbe çakıldı

Sesin çıkmadı başına gelenlere
Sustun kabulüm dedin boş yere
Başındakiler yedi başını yıllar yılı
Sen uyurken seni sömüre sömüre

Ben mi kurtaracağım ülkeyi dedin
Ben kurtaracağım deyince dayak yedin
Düşün bakalım düşün vatandaşım
Bunca gözyaşı bunca acı ne için

Geçimse geçinemiyorsun zamlar ayyukta
Yine de başındakileri alkışlıyorsun ayakta
Cebinden çıkan hiçbir kuruş sana dönmüyor
Sen yaşam mücadelesinde baştakiler kayakta

İlkokula başladın uyu Ali uyu dediler
Seçtiklerin cebindekini uyurken yediler
Duruma uyandığında kızdı baştaki
Dedi ki size ‘sizi nankör kediler…’

Düşünmemeyi öğrettiler okulda sana
Okuyup düşünmek ve sorgulamak yasak
Seni kontrol ediyorlar uzaktan anlasana
Nasılsa uyanmaz diyorlar ne yapsak

Hadi yeter uyuduğun bu kadar
De ki seni yönetenlere: itirazım var
Umudunu yitirme her şey karşın
Çaldığın çoğu yürek kapı duvar

Geçecek bu karabasan uyanacaksın
Uyanınca bir mum gibi yanacaksın
Aydınlığın güzelliğini ayrımsayıp
Her haksızlığa her acıya dayanacaksın

Anıtkabir yeniden ışık saçacak
Göğümüzde sıfır bir güneş açacak
Yıllardır seni sömürenler bir bir
Çıktıkları deliklere kaçacak