AĞLAMAK NİYEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yıl 1984 mesleğim gereği kısa bir ayrılıktı. O günden bu güne bir esintiydi paylaştığım.
Necla’ma.....
Üzülme sevgilim ayrıyız diye Kurusun gözyaşın, ağlamak niye Savrulduk doymadan daha sevgiye Kurusun gözyaşın, ağlamak niye Ayrılan sevgiyi sanma yitirir Derler ki fazlası sevda bitirir Düşüncesi bile firar getirir Kurusun gözyaşın, ağlamak niye Umudum uzanmak yarın dizine Yakışmaz ağlamak yeşil gözüne Ne olur darılma meftun sözüme Kurusun gözyaşın, ağlamak niye Seni düşlüyorum her an yanımda Gelecek o günler elbet sonunda Belki ilk beşinde belki onunda Kurusun gözyaşın, ağlamak niye Hüzün yanaşmasın artık bizlere Dolmasın o yaşlar gülen gözlere Dökelim sevdayı güzel sözlere Kurusun gözyaşın, ağlamak niye 04.02.1984 |
okumak insanı şiir yazmaya mecbur kılıyor.
kaleminiz var olsun...