KÖYLERİMİZŞiirin hikayesini görmek için tıklayın “Hep unutulan, efendi oldukları söylenip aslında bir köle misali durmadan çalışan ama karşılığını bir türlü alamayan; bu ülkenin gerçek efendisi olan 35.000 köyümüze hitaben aciz bir çalışmamızdır”
Bizim köylerimiz vardı ne de mutlu
Yarınlardan hep ama hep umut umdu Barkları vardı sanırsın birer kutu Sonralar köylerimiz harabe oldu Bizim köylülerimiz vardı, sımsıcak Fakirlik kaderleri de olsa, ancak Birbirlerine karşı daima sadık Sonralar köylerimiz düşman kesildi Efendi olamadılar hiçbir zaman Kimseye asla vermedi tek bir aman Korkak değillerdi, her biri bir aslan Sonraları köylerimiz korkar oldu Aç kaldılar ama kor vermedi gurur Ne bir makarna, ne de bir torba kömür Satılmadılar Oy’u, bırakmazdı onur Sonraları köylerimiz muhtaç kaldı Mehmet der ki; köylerimiz unutuldu Şehre doğru çıkıldı, bir yol tutuldu Sevgi kalmadı; kin ve nefret güdüldü Sonralar köylerimiz perişan oldu |
TEBRİK EDERİM ŞİİRİN GÜZEL SAYGILARIMLA.