Toprağı işlemek onun özünde
Tohumu tarlaya saçar köylümüz
Koşuşturup durur tarla yüzünde
Her yıl ektiğini biçer köylümüz

Ümitlenir durur hasat zamanı
Toplar bir araya kurar harmanı
Ayırır taneden Sapı samanı
Taneyi samandan seçer köylümüz

Tarlada yabanda iş kolay gele
Eller nasırlanmış bu kolay dile
Beklediği kazanç geçerse ele
Rabbine şükreder uçar köylümüz

Yanına varınca kokar terinden
Dertleşsen birazcık, ahı derinden
Memnun musun desen değil yerinden
Dertlerini bir bir açar köylümüz

Yağ, çökelek, peynir elinden geçer
Yoğurdunu yapar, ayranı içer
Beğenmez kötüyü iyiyi seçer
Her dem kötülükten kaçar köylümüz

Sürer hayvanları, kıra bayıra
Otlak bol olsa da sürse çayıra
Her yıl eker biçer yorar hayıra
Umduğunu bulmaz naçar köylümüz

Çalışır kazanır yerinde sayar
Kendince işleri yoluna koyar
Bir türlü hayata veremez ayar
Sonunda köyünden kaçar köylümüz

Necmi’nin derdi de köylüden yana
Tanırım köylüyü anlattım sana
Çalışır, çırpınır kıyarak cana
Bir türlü kazanmaz duçar köylümüz.

Necmi Uçar