MUAMMA..
Bir mucize bekleriz bazen hayattan
Bir karınca yuvası aydınlığından Düş misali saçılır ışık demetleri Ayağımızın ıslandığı kadar sulara dalarız Bazen de eli kolu bağlı kendimizi yargılarız Korkar mıyız ? Sonra susam sokağında hayallere dalarız Çocuk gözlerle müjdeler bekleriz kurduğumuz dünyadan Göz alabildiğine uzanacağını sandığımız yıllara saklanırız Bir mülteci gülüşle ıslanır çiğ taneleri göz pınarlarımızda Bir oraya bir buraya umut ekeriz geçen saatlerin tik taklarına Ne umarız ? Su gibi akar zaman oysa ki pervasızca Hüküm giydiğimizin farkına varmak zamanıdır aslında Kolları bağlı entaride oluşur kırk tane yama Yüklemini yitirdiğimiz gidişatı o an anlamaya başlarız Kendimizle kavgalı ahvaller peydah olur yalnızlığın girdabında Yalpalarız Neyin garantisi var ki hayatta,neyi buluruz yaşadıkça Teoremler, ispata dönüşür derken ipin ucu kaçtıkça Uzağı görmeyen gözler bakıyor neden hep yakına Yanılgılar zinciri bağlanınca halka halka Ah etmek boşa,gemi su alınca Bir vedia aktardın nice kuşaklara Hatayı kendinde ara Ne bıraktın ki yarınlara Muamma... HAZAN... |
Teoremler, ispata dönüşür derken ipin ucu kaçtıkça
Uzağı görmeyen gözler bakıyor neden hep yakına
Yanılgılar zinciri bağlanınca halka halka
Ah etmek boşa,gemi su alınca
Bir vedia aktardın nice kuşaklara
Hatayı kendinde ara
Ne bıraktın ki yarınlara
Muamma...
Kutlarım dost şaire aynen katılıyorum şiire,
hayat gerçekten muamma,çözmeye çalışmak,
düşünmekten başka bir çare değil..yaşanacak
ne varsa yaşanır kaçmak elde değil...sevgilerimle...