SUNA’YI ÖZLEYİŞ…buluştuğumuzda zengin zamanlarımda gül fakirliğime yakışan kasımpatı sunardım çiçeklere değil çiçeklerin renklerine takılırdın kırmızının neresinde bulurdun ki sevgiyi anlaşılmazdın bir bardağın vardı oldukça büyük vazo niyetine kullandığın defalarca ayrılığı yaşamış Fazilet’i anlatırdı yaprakları arasında kuruyan envai çiçeklerin kokusu sinmiş romanın hikayelerini hiç anlatmadın bana o çiçeklerin hercai misin diye sorsam kızardın tatlı rekabet içinde olurdu gözyaşlarımız dalınç olduklarında melankolik anlarımıza gizliden zevk mi duyardık bilmem belki de bu nedenle olurdu her buluştuğumuzda nedensizce başlattığımız kavgalarımız nedense ilk önce hep beni ağlatırdın yalnız başına ağlamak zevk vermiyor Suna kavga nedeni olan kızmayı becersem de daha baskın çıkıyor sokağın köpekleri bulut arkasına saklanıyor ay yanıt vermiyor yanmayan sokak lambası oysa sen hiçbir sözümü karşılıksız bırakmazdın gülüşünde şiir düşerdi dudaklarından yazmıyorsun uzak kalmak gerçekten zor şiirlerinden Fazilet’in romanından gözyaşlarımız ile bezenen kavgalarımızdan özledim Suna hercai olsan da benden bu kadar uzak kalmazdın gülüşünde şiir düşerdi dudaklarından çantanda eksik etmediğin not defterine her dokunuşunda şiir için ağlardı kalemin ayak uyduramazdım İST. 19. 05. 10 / 18. 30 |
şiiri okudukca da biraz kendimi mi buldum nedir..:)))
güzel şiir..
kutlarım...