Yaban(i)cı/laşmak
Buradan her yer çok ufak ve hepiniz ne kadar da karanlıksınız
Burunlarınızın ucu parlıyor küstah bir ışıltıyla ve nasıl da aynısınız Sizi çok sevmiştim bayım! Çok sevebilmiştim hepinizi! -sus ve yalana dolama şalını Hangimiz ben mi aşk mı?.. Bu yükseklikte sizler benim değilsiniz Hiç olmadığınızı artık hatırlamıyorum/ ki yalnızca kanamak doğmaktır Ki yalnızca siz doğurdunuz acılarımı Ki olmasaydınız eksilirdim Hüzünsüz lüzumsuz şiirsiz Sizi çok sevmiştim bayım! Çok sevebilmiştim hepinizi İnanmalısınız Yolunu yordamını bilmediğim bir düş burası Kasabanın ihtiyarları gözlerimde uyukluyor ikindi vakti Onlara sizleri anlatıyorum bayım Gömleklerinizin düğmelerini Yakalarınızın terini Ki hatırlamak zamandan kurdeladır Kalabalıklarda gururla yakalarınıza takılır Çocuklarınız varmış ve arka bahçeli eviniz Buradan her şey çok uzak lakin görmek isterdim Dokunmak isterdim erguvanların baharla çıldırışına Delirişine dikiş tutmayan bu yaraların Ki yürümek kalamayıştır bayım! Bir çerçeve bile olamayıştır hayatlarınıza Bu rüyada hepiniz çok tanıdıksınız Eksik şu ki kendi yüzümü seçemiyorum Bayım! Bana bunu yapamazsınız ! … |
seslenişlerinde hep çok anlam var, hep şiir kokuyor her bir mısran sevgili neşe...