KALMADIKime güveneyim bilemez oldum, Sırrım açacağım bir dost kalmadı, Çöle döndü gönlüm, kumlara battı, Kördüğüm oldum da çözen kalmadı. En yakın dediğim kuyumu kazdı, Kalemim Hak için doğruyu yazdı, Dünya vurguncunun insanlar azdı, Tanık olmadığım düzen kalmadı. Şöyle bir bakıver , her yerde yalan, Koynunda beslenen, çıkıyor yılan, Var mı bu cihanda ebedi kalan, Tövbeyi unuttuk, izan kalmadı. Bencillik diz boyu komşuluk öldü, Bülbülün gülleri açmıyor soldu, Ayrılık içime acıyı saldı, Gönül reçetemi yazan kalmadı. Mehmet Ali Türkan 15/05/2000 |