çarpık kentin dikensiz gülü
çatlamış dudakların korsanı..
sahil kenarında ayrılık vuslatı; vurdu her iki yandan
ağlarla çevrilmiş dört yanım
‘’alevlerdeyim’’ kendi başıma…
alevlerin ortasından sana nasılda bakmışım
bahçelerde çiçekler toplamışım…
ve her yandan soldurdular ...
hasret kokan bir türküme son verdiler…

pencerelerden izlemişim
ve seni her zaman aramışım terk edilmiş bir sokakta..
güneşten sıcaklık almışım…
ve gökyüzünden yıldızları çalmışım…
hatırına yıldızları saklamışım yastık altında…


her sabahın ışıklarında bulutlara selam vermişim..
düşüncelerimi karların altında şaklamışım
ve sesimden olmuşum..
bir güvercine eş olmuşum…
yalvarmışım ‘’rabbime’’ ..
geri versin diye…
kanat açıp gelir sanmışım bir güvercini …

dilimle bela olmuşum

kendi başıma…
hep tek gezmişim..
ve hep karşılıksız yaşadım kavgayı..
kavga durağının ortasında kaldım…
ve hep sol gözüme vurdular, yumrukları
tek başıma…kendi başıma…
bir yol aramışım…birde sensiz yaşamışım…


Mahmut BARIŞ