Doğdugum ayda isyanlar...
Çığlığım !..
adımı adıyla kırbaçladığım kesik damarları ılık esintimin keskin bir dalga böler uykusuzluğumu ve adım kendini hesaba çeker ... bilmem sancım hangi harfinde saklıdır isminin bir mayıs daha geliyor avuçlarına sızıyor toprağımın yalın bir tını içimi koyak koyak kemiriyor hasret utanıyor yokluğundan ... Ve doğduğu ay’a İsyan ediyor ben. Umut çalmış hayatımdan dogdugum m(AY)ıs!... |