Baharlar yitirilmiş yaprakların öyküsünü
Sonbaharlara anlatmaya başlarsa
Karakışlar yağmuru gözbebeklerime doldurmaz
Ve üzerime sevdamın alın terini boşaltırsada
Yine Beklerim Seni

Dünya hasretinden 365 değil
365365 asırlık turlarla hasretimin üzerine
Bağdaş kurup anıları yaşatan şarkılar söylesede
Beklerim seni,yaralıca

Lügatlarımdan yaşama kelimesi
Özne kaybından sayfalardan silinirse de
Ben seni toprağımın üzerine dantel gibi işler
Dualarınla Beklerim Seni

Bedenim hasretinden avuçlara sığmayacak kadar küçülüp
İlacı sen olan bir hastalığa tutunsada
Ben seni suya hasret çöl misali
Sana hasret yüreğimle beklerim

Baharların yolu benim çoğrafyama uğramazsa
Sonbaharlar yaprak yerine
Rüzgarlara ölümleri savursa da
Ben seni karakışlarımda yağan yağmurun
Her tanesini yüreğimde toplayarak
Seni sonsuz mevsimlerce beklerim

Mesleğim Seni Sevmektir
Mesleğim Kelepçeli bir vurgun olsada
Ben bu meslekten emekliliği kıyamete bırakarak
Seni Mahşer gününe kadar beklerim

Suçum Seni Sevmek Olsun
Yinede yüreğimi gözlerine firar edip
Yakalanması emredilen yüreğimi
Yüreğindeki darağacında asmaya yemin ederek
Seni Son Sözlerimin ölümünde beklerim...

Kalemim elimden alınır ve ben sensizliğin uykusuna uzansam da
Hasretini kanımla yazıp
Hiç tükenmek bilmeyen bir bekleyişle
Vuslatlarınla Beklerim Seni