SARI ÇAKIL
kulağını duvara dayamış
tahta sandalye geceye sallanıyor üzerinde dereden çıkmış sarı çakıl doğanın ona verdiği formdan mutlu. kendi hikayesini başka kitaplarda aramış karşı odanın aydınlığında. umudu bir yanar bir sönermiş... tüm gecelerin sonunda sarı çakıl hala derede yıkanma arılığında sadece ışığa sade karşılıksız pişmanlığa ve özünde şimdiye gelen varlığına inanmış... |
sarı çakıl hala
derede yıkanma arılığında
sadece ışığa
sade karşılıksız pişmanlığa
ve özünde şimdiye gelen
varlığına inanmış...dost var ol düzgünü doğruyu anlıyabilir o zaman...kutluyorum...sevgiler...