MEĞER
Hergün gözlerimi ağlatan,
Bir duvar gibi kalbimi saran, Seni düşünmekten beynimi yoran, Meğer sevdanın acısıymış. Derdine ortak olan bedenim, Uğruna harcanan gençliğim, Herşeye rağmen vazgeçemediğim, Meğer dostluğa işaretmiş. Yalnızlığında idare eden, Umudu gözlerinde sönen, Üzüntülüyken bile mutlu görünen, Meğer çaresizligindenmiş. Üzüntüyü gözlerime yansıtan, Başını omularıma koyan, Tek beden misali ayakta duran, Meğer cana can katmakmış. Gündüzümü geceye çeviren, Karanlığı gözlerime indiren, Sevincimi yüreğimde eriten, Meğer ayrılığın korkusuymuş. |