Kangren Olmadan yaşamakKendime geliyor, geliyordum Uzakdan işaretleri okuyorum sanıyordum Ne tarafdan gitsem ulaşırım diye (!) soruyorum Hangi tafara ?! Kendi tarafıma bakınıyorum.. Orda eskiden biri olduğunu bilmiyordum Geçen yılların baygınlığından uyanırken Geldi Aklıma biraz biraz, Birinin düştüğü yerden ben uyanıyorum, Biri beni tanıyor Biri görüyor Biri anlıyor Biri gülüyor Biri şaşırıyordu.. Kangren acısı böyledir Düğüm düğüm olmuş düşüncelerim Damar damarın üstüne binmiş Kesip atıyorum üzerimden bir bir, Ne kadar felçli düşüncem varsa Vebalı düşüncelerimi gömüyorum uyandığımda Gece vakti bir cenaze merasimi Birinin yılarca önce düşüncelerini gömdüğü Uyanmak için fikrimin uzuvlarını neşterliyorum Bundan sonra tekrar dönersem gömmüyeceğim Artık yakacağım düşüncelerimi Küllerini Fırat’a savuracağım Kızıl Deniz’de Boğacağım kendimi... Musa’ ya Asa, Fir’avn’ a Mezar olacağım.. Asa’ yı yak ! Fir’avn’ ı boğ ! Vesikalık bir Miras olsun Cesedin İbreti alem olsun düşüncelerin... Duyulsun ; kangren olan düşüncelere ne olur ? Benden sonra ki kavimler ibret alsın .. |
..