Bir kapı aralığıydı hayat
Ayak sesinin yürüdüğü tarafa düşen

Kaldırımların suçu yok
İki nefes arasında kayıp edilen yolların
Kırıktır ansızlığın içindeki gölgeleri

Toprakların nemine bıraksam
Derin bir uykuya dalar zaman

Sonra soğuk fısıltıyla
Üşür parmak uçlarım
Hasreti soluyorken tek başına hücrelerim

Halen yansıyorken duvarlara gölgelerin sıcaklığı
Anlamsızlığın içinden bir güneş doğabilse

Silip atsam
En yakıcı yerini özlem takvimlerinin
Ne fark eder ki
Üşürüm baharın yüzünde

Artık durma sevdiğim
Yürü yıldızlar ülkesine
Ben yine burada olacağım
Çığ düşmüş duraklarda kayboldum gözlerinde
Vurunca ufuklardan sevgi ışıkları alnıma
Bir yaşam daha esir alırım yüreğinden

Hatta alevinde savrulan karmakarışık artıkların
Her şeyin özü titreşimdi diyerekten
Derin çöllerde
Sarıp güneşi seraplarla
Kavrulmadan yağmur olurum gözlerine

Doğar mevsimler
Saklarım kalbimin içinde filizlenen varlığını
Kapanır gözlerim seninle

....