Çocuk gözlerime değerken mavi kapının eşikleri
Bitimsiz mevsiminde hazan geceler
Sağanak tınıları zaman duruşlarından inerken
Saçılan rüzgar gönlüme vuruyordu

Umudun raflarından
Sıcak bir poyraz harmanlayıp
Meydan okuyarak sislerin nemine
Kabulsüzlükleri giydim boyutsuzluğa

İnadına savaştım sensizlikle
Sen geldin düşlerimin kayıp ormanlarına
Hasretin alevi mıhlanmıştı tenime
Sızdırıyorken akşam yıldızı dileklerimi
Göçüp gideceğim kırılgan dallarımla

Düşüyor ruhumdaki yapraklar toprak kıvrımlarına

Sustum
Binlerce kez çizdiğim bahar
Artık silik kâğıtlarımın ödülü
Parmak uçlarımda yürümüyor evrenin alfabeleri
Kör düğümler attım hıçkırıklarıma

Çırpınıyor içimde fısıltının dem vakti
Soğuk bedenimle kayıp gidiyorken
Yırtık etekleriyle hislerim
Silinmez özlem çizgilerinde yarınların gizemi

Niyedir ki
Asi bir fırtınada sevdiğim mavi gözlerin
Hangi ormanda demlenecek
Çınar gölgesindeyken geceleri

Sevmek her şeye yetse idi
Şimdi sen yanımda olurdun kutupların ilmeklerinde
Oysa vuruyor beni hoyratça tanımsız coğrafyalara
Parmak uçlarım ,
Yakalıyamıyor sensiz
Leyli karanlıklardan sızan ışık ipeklerini