Yalnız sahilde, denizi taşlıyorum. Sadece az ilerde oturan bir kız. Bacakları Roma’nın tüm sütunları. Bu gece Brütüs’e davetliyim.

Gözlerim kapalı
Ruhum yakamozları dinlemede
Tek kişilik günahların müptelası olmuşum
Başım kahverengi şişede

Sahildeki kalabalık taşlar
Az ilerde oturan deniz fenerinin bacakları
Ve göğüsleri
Ve elleri
Dudakları ve gözleri…

Aydınlatıyor içimi
İnadına koyuyum.
Bakıyorum şehvetle,
Yalanım yok.

Isıtmıyor koynumda örtülü meltem
Üşüyorum.

Gelsen!
Bir geceyi çekip üstüme
Belini yanaştırıp şöyle
Sokulsan darağacıma

Göğsümde sayılacak yüzlerce kıl tanesi
Ve bir âlem
Ve başkoyanlar
Ve kaldıranlar
Gözyaşları ve salyalar var.

Sonra, sevişiriz ordan burdan
Biraz ısınırız
Dokunuruz biraz
Biraz kum kaçar donumuza
Biraz deniz suyu ağzımıza
Gözümüze yakamoz
Gönlümüze ateş

Biz bize, kim duma
Tanıma sabaha
Bakma yüzüme

Gidersin korkuların bitmeden
Yüzünü bir bahara çevirip
Koynundan yıldızlar saçıp
Gerçeklerden ve yalnızlıktan kaçıp

Ama şimdi gel,
Kendi günahını yaşa
Eş koşma beni
Yükleme bir anlam
Onlar değilim
Ötekilerdenim
Sendeyim işte

Al bu geceyi içine
Ve yeniden doğur beni, kendini,
Günahlarımı.



tAhmAz