Sokaklar Boştu
Çıktığım aynı yokuş…
Ayaklarım uçuruyordu bedenimi Aklımdan hiç çıkmıyordunuz Yokuşun başında siz vardınız. Viraneye dönmüş! Sokağımız boş, sokağımız ıssız Biz böylesine alışık mıyız? Pazarı bile öksüz, kimsesiz Ne bu sokağın hali? Hani nerede böcekleri, çiçekleri! Üstüne basılmış bir çiçek Kanadı kırık bir kelebek Düşmüş yere, başı yok bir arı Lambası yanmış bir radyo Ses, soluk yok, avazsız, günaydınsız Bu virane, bizim sokağımız mı? Bu yokuş, o yokuş mu? Sizden zerre umut yoktu Bedenim ayaklarıma zül geldi Çıkan ayaklarım değildi Beynim tırmanıyordu yokuşu Anlaşıldı. Galiba taşınma vakti. Metin Soydeveli 05.11.2006 |