Ben'im
içimde gürleyen bir çağlayan yalnızlık
uzay sessizliği var içimde yüreğim hep rutubet, kabarık yaşamak yabancı bana, alışamıyorum siyah maviliklere koşarken bir yerlere takıldım daha önce duymamıştım ölümün sesini bırakalım geride bütün herşeyi dört yanlıştan bir doğru çıkartamazsın ama yetmedi bize bizim olanlar yıldızlar da bizim olsun istedik meğer hiçbir şey bizim değilmiş biz, hiçbir şeymişiz... |
sevgi ve hürmetle