KIRBAÇ SESLERİ
Boşveriyorum, inan!
-her neyi yaşıyorsam şu an, Geçmişin göç yollarını aşıp, -belleğimin tüneğine konan, -bir kuşu öldürüyorum. Hatırlamak anıları aslında, -ne hoş olurdu, değil mi? -küfesinde ne olduğunu bilmeden, -yaşam boyu sırtladığımız; -tüm bu kahpe zamanları. Elbette ki, bir şeyler yaşadık biz, -renk cümbüşünde yiter giderdik, o zamanlar, -dimağıma, torba dolusu lâf inerdi, Şu hale bak; neden kilit vuruldu ki, dilime? -ah! Keşke bilseydim; -nasıl da kesildi, sesim soluğum, Ne zaman görsem seni; çöle dönerdi şu damağım, Saçma sapan konuşmak yerine, -kolaya kaçar yetim aklım, sinerdi bir köşeye, -yarım kalırdı sözümüz. Belki de bilirdi cümle âlem, -düğün derneği hak etmedik biz; Hani, ’güler oynardık’ derler ya, Asla böylesi olmadı aramızda, Ağlamak ve sızlamaktı, -tüm derdimiz. Yeminler ediyorum; inan! Her ne laf biliyorsam şu an, Kaçıyorum, sineme ağır kahrından, İçimdense, çok şeyler söylüyorum. Tütün kokusu var loş odalarda, Şah damarından çekiyorum şimdi; herşey boş Uyuşmaya başlıyor bak; -giderek resimlerin karışıyor, -gözlerini seçemiyor yüreğim, -ah, salaş belleğim; -koşsana anıların peşinden! Nedense, hiç anlamıyorum; -kabul olmuyor dileğimiz. Boşa kürektir bu gülüm, Sen ne yaparsan yap, Seninle daha acılı ölüyorum. 09.07.1998 |
tebrikler