Kar yağışlı dil yangısı
Ara ver bir damlada hiç olmazsa
Çok mu geç kaldı erken gidişler
Karartıyor ışıkları
Mayın döşeli gün örgülü isyanım

Yaşama tokat atarcasına sus
Sus artık sus
Beyazın yalanında siyahsınız
Çağrımın renginde
Hayal kadranına astığım
Nefesime uyarlı masallar

Sıran bitsin kader
Bitsin kovalamaca söbe
El el üzerinde kaldım bu gece
Yazmaca bende silmece sende
Haydi oyun sırası sıra bende
Birde bir o birde bende
Artık yeter
Yeter artık ağlamasın
Ağlamasın kırmızı
İnanılmışlığın yanılgısında

Sanki uzun yol yolcusu
Toprağımda diz çöken bilinmezlik
Ay ışığında kök bulsun diye
Yalnızlığıma sarılıyor düşler
Ve ben
Sarhoşu olmak için senli benzetmelere
Gül yaprağında kırmızıya boyuyorum yıldızları

Bedenimde yürürken hasarlı gece
Yıkanıyor hamam sularında günah
Süzülürken yazılsın sulara
Bendeki sen benzetmeler
Yazılsın
Kalbi yaralı geceden kalan iadeler
Zamana düşmüş riyakar bakışlarda
Anma beni düşür gözlerinden dercesine
Konuştukça konuşacak duvardaki resimler

Ve sen hazan ayazıyla titrerken
Zaman bitmedi diyeceksin
Gönül borcum var dercesine
Gözlerini çerçevelecek siyah
Kıvranırken eşik esintili sular
Kalbine çarpacak ceset gerçek
Ve o an yeşilde huzur için
Mavi denizime halat atacak
Kibir sularda batan sevda gemilerin

Ve o an yemin ağaç gölgesinde
Uykusundan uyanacak
Ölümüne doğacak nefes
Meylenmiş eski günler hatırına
Huzur bulsun diye toprak yanımız
Ellerimde üzgün su damlası
Ellerinde nemden uzak kar kesiği
Tenimize susayacak özlemine utanışlar

NURTEN TARIM