Beni dokuz ay karnında, sabırla taşıdın
Soğuk gecelerde, benim için üşüdün
Gecelerin gündüz oldu, uyumadın ışıttın.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim.

Çok zahmetlerle, beni dünyaya getirdin
Yemedin içmedin, giymedin giydirdin.
O tatlı uykularını benim için kaçırdın.
Eşin menendin bulunmaz aziz anneciğim.

Bu kutsal Anadolu toprakları sana muhtaç.
Ey anne nasırlı ellerini dua için semaya aç.
O dudaklardan dökülen askıda kalırmı hiç
Eşin menendin bulunmaz aziz anneciğim.

Çeşme misali, susuzluğumu giderdin.
Moralim bozulduğunda nasihat ederdin.
Yavrun için şahin gibi pençelerini açardın.
Eşin menendin bulunmaz aziz anneciğim.

Zaman gelince sanki sel olup çağlardın.
Cepheden cepheye şahin olup uçardın.
Aşılmaz dağları, yol eder üzerinden aşardın.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim.

Saçların ak, dizlerin bükük ama şefkatin bitmez.
Çağlayan bir şelale gibi, hayalimden gitmez.
Ak sütü karşı gelir, beddua dahi etmez.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim.

Toprak ne kadar yağmura muhtaçsa,
Ben ondan fazla sana muhtacım.
Kardelen çiçeğim başımın tacısın.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim.

Mevlam cenneti ayaklarının, altına serdi.
Eyüp gibi, Yakup gibi sabırlar verdi.
Beni karnında taşırken ne hayaller kurdu.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim.

Gariplerin, bağrı yanıkların merhemi oldun.
Bu ağır yük altında, sanki gül gibi soldun.
Büyüttün okuttun, kınalarla askere saldın.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim.
Anneciğim, sen anlatmakla artarsın, bitmezsin.
Yavrun asi dahi gelse, asla ona kin gütmezsin.
Evladın uyumadan, sen yatağına yatmazsın.
Eşin menendin bulunmaz, aziz anneciğim
lokman özyıldırım