Arzuhalim vardır, gül yüzlü cananıma.
Bitmez tükenmez dertlere düş oldum; Çıkamam yarınlara.
İnsanı neyleyim, inancım var hakk-ın yazdıklarına.
İşte ben: Bu ihtimallerimle sevdim seni.

Fitnenin gücü kar etmez, sevdamı yıkmaya.
Söz dinlemez, dedik tutmaz, ille de sen der aklım bana.
Banadır feleğin mihneti kastı: Seni çıkardı karşıma.
Kadere inandığım, ihtimallerimle sevdim seni.

Döner dertli dertli bakar, her bakışı yüreğimi yakar.
Yârin sitemi özümü yakıp yıkar.
Cefayla yaşadığım şu ömrümün: Sefayla bitecek, ahvali elbet var.
İşte ben: İnandığım ihtimallerimle sevdim seni.

Bilirim; Perişan halim korkutur seni.
Gönlüme düşen aşk-ı name böyle mutlu eder beni.
Güneşe kavuşmuş dünya misali, gönlüme girdin ey sevgili.
İşte ben: Avunduğum ihtimallerimle sevdim seni.

Mahmut Enes’ im fitne fücur’ dan dağlara kaçar.
Ceylanını saf niyetiyle, kâh köyünde kâh obalarda arar.
Sen bana an içinde, bir asır uzaksın yâr.
Her daim, sana olan hasretimi haykırır şu satırlar.
Ve! Son kez, bu gece bir hayat adarken: yarını olmayan yarınlara;
Hâlâ sevdiğimi anlatamadım ben sana.

01/09/2009

Mahmut Enes YÜCEL