SANA KARANLIĞI BIRAKIYORUM
Elimde yalnızlık var
Gecelerin karanlığı Şarkıların hüznü Sen yoksun ya artık Beni de yok bilsin dünya Varlığım sensiz bu kadar anlamsızken Hayata dair en ufak bir katkım olmayacak Böylesine severken gitmen akıl alacak şey değil Bu yüzden çalışmıyor beynim Sorular öylece cevapsız bakıyor bana Oysa tutkundum sana Gülüşlerimin sebebi Kelebeklerimin kraliçesiydin Şimdi içimdeki bütün kelebekler sustu Çırpmıyor kanatlarını Bir anlayabilsem, bir anlayabilsem Bu kenti seninle tanıdım Seninle yaşadım Gönen’i böyle sessiz görmek Böyle hüzünlü görmek Böyle bomboş görmek acımı daha da katlıyor Bilsen kalbim nasıl da ağrıyor Gönen’in bir tarafından senin tarafına bakıyorum Ne ay var ne yıldızlar karanlıkta kayboluyorum Sokağın iki tarafına da gidiyor gözlerim Belki de seni arıyorum Gönen kara bulutlu bu günlerde Yüreğimde kopan fırtına Aşk gemilerini batırıyor Özlem hiç bu kadar acı vermemişti Seni özlemek tüketiyor kayboluyorum Karanlığında Kaçıp gidesim geliyor Gönen’den Kaçayımda gidecek yerim yok ki Nereye gideceğini bilmeyen serseri bir kurşun gibi Dönüp dolaşıp kendimi vuracağım sonunda Yağmur başlar birazdan Gönen’in yağmurunu seninleyken sevdim Ama şimdi bir tek damla bile düşse üzerime Gözyaşlarımda, akacak yağmurla birlikte Bunu istemiyorum Sessizlik içimde büyüyor, bir uğultu oluyor Kulaklarımı kapıyorum Ve İlk kez itiraf ediyorum Ben korkuyorum Kim bilir hangi kıyıda Kimin türküsünü söylüyorsun Kime açıyorsun yüreğimim derinliklerini Ve kimin için topluyorsun deniz yıldızlarını Yine de aldırma sen bana Hayatta öğreneceğim çok şey varmış Öğreniyorum Bunlardan biri de sensizliğe dayanmakmış Dayanıyorum Gemimin yelkenlerini şişirecek bir rüzgar çıkacak bir gün Pupa yelken yol alacağım aşk denizlerinde Sevmek böyle bir şey işte, aşk böyle bir şey Gittiysen gittin, sana kızamıyorum Benim isyanım kendime Sen mutlu ol Mutlu et yüreğini Bana Mavi yi adamıştın Mavi de kalıyorum Sana karanlığı bırakıyorum. Deli Mavi Veysel Karani TABAK |