GÖNEN
Gönen
Marmara’nın güney batısında Her ton yeşilin ortasında Kaz dağlarının eteklerinde İğne oyası kızların göz bebeklerinde Dağı taşı altındır, üstü bir cennet Eğlenip yaşamak için yegâne bir kent Nehir geçer yüreğimden Ve şehrimin göbeğinden Otururumda kenarına batan güneşe karşı El salladım güne veda eden güneşe Benim gibi seyre dalan da çoktu Kimileri terlemek için koştu Kimileri yavaş yavaş geçiyor Atiye ablamda da hızlı adımlarla yanım dan geçti Suda balıkçıllar yemek derdinde Güneşin gidişi de beni gerdi de Unuttum derdi kederi seyrettim güneşi Benim şehrimin her tarafı su Altı sıcak şifalı kaplıca suyu Üstü soğuk Kazdağı suyu Osmanlının yazlık sayfiye yeri Birinci derece de deprem bölgesi Asırlık ağaçlar arasında Havuz başında koyu gölgede çay keyfi İnsan düşünür mü burada tasayı derdi “Ben Gönen’de doğdum” dedi Ömer Seyfettin Edebiyatın unutulmaz ismi İslam âlimlerinden Gönen’li Mehmet Efendi Ben Veysel Karani Hep sevdalarımı yazdım Senin sevdanı içimde yaşadım Gönen’im Senden çok uzak kalamadım Her seferinde hep sana döndüm Sendeyim, seninleyim Gitsem de annemin yurduna Yine sana döneceğim Sende öleceğim 01.07.2009 Veysel Karani Tabak |