Ey Sevdamın Sonsuz Ateşi
Var mıydı, sevdaya dair umutlar
Esrikliğimin eserimiydi öyleyse, yaşananlar Anlamıyorum, hala neden Gün doğumundan, Gün doğumuna… Her yerde senli sanrılar Ey sevdamın kor ateşi Ne seninle avunuyor Ne sensiz mutlu bu yürek Saklı gözyaşlarına sığınıyor Her gün biraz daha tükenerek Düş kırıklıklarım, can kırıklarım, Bir olup saçılmışlar etrafa Pür gayret silmek istesem de izlerini Her nefes alışımda Yağlı is gibi bulaşıyorlar ellerime, yüzüme Tüm gücümü bitirerek Bitmiyor, Biliyorum bitmeyecekte… Kayıpların dönüşü yok Öfkem sadece kendime, Pişmanlıklarımda öyle. Var sandığım umutlar yaralıyor Aşkla, güvenle geçen esrik yılların mahmuru kalbim, Uyanmanın hışmıyla, tükenmişliğini haykırıyor Ağlıyorum… Ağlamayı sen öğrettin gözlerime Oysa ben, ne acılar atlatmıştım, Varlığına güvenerek. Ey sevdamın sonsuz ateşi Ne seninle avunuyor Ne sensiz mutlu bu yürek Saklı gözyaşlarına sığınıyor Her gün biraz daha tükenerek Serap Saylam Şen |
yiğit kız tarafından 12/24/2010 1:53:32 AM zamanında düzenlenmiştir.