Tüm şehit ailelerine ithaf olunur...


Bir haber ulaştı yine köye
Ateş düştü koskoca eve
Anne ciğeri sızlandı
Baba ocağı yandı...

Ne kara haberdi bu, ne de müjdeli!..
İşte böyle bir şey!...

Önce Muhtara ulaşıldı,
"Haber ver, ailesine" denildi.
Diyemedi Muhtar;
İçi burkuldu, tutuldu dili...

...Derken, ambulans eşiliğinde geldiler köye,
Kapıya koştu annesi, nefes nefese.

Önce...
"Müjdeler olsun!..
Oğlunuz en yüksek mertebeye erişti..."

Sonra...
"Başınız sağolsun...
Oğlunuz şehit düştü.."

Dedi ama, O da ağladı...
Çünkü zordu bu haberi vermek..

Evlat acısıdır, yandı gönüller,
Hayatın baharında soldu güller...

Ağlar da Ana yüreği,
Durur mu Baba yüreği?
Yerini boş bıraktı,
Evin direği!...

Dinmedi ağıt, geçildi törene,
Ciğer dayanır mı bunu görene?.
"Oğul !... Selam söyle Dede’ne,
O da Çanakkale’de şehit..."
Diyordu annesi....

Yine askerler getirdi,
Albayrağa sarılı naaşı..
Silemedi kimseler,
Gözlerdeki kanlı yaşı.

Sabır ver Allahım!.. şehit ailesine,
Duamızı yaz, iyilik kefesine...