Dışım miskin oldu, içimde volkan,
Manevi yaradan, onulmaz bu can.
Yersiz ve zamansız, içimi burkan;
Burkuluş bıraktın, kalan izimde,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Tüm güzel hisler, berbat büründü,
Uçar sandım gönül, yerde süründü.
Ahımla nefretim, sende arındı;
Adın hicran oldu, daim sözümde,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Mevsimler zayoldu,yıl kışa döndü,
Sayende bu ömür, buz gibi dondu.
Tek ateş gönlümde,senin od’undu;
İçimden yanarım, kendi közümde,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Aska zıt duyguyu, yere devirdim.
Katreyi büyüttüm, sele cevirdim,
Bin ömür yaşasam, seni severdim;
Bana çok mu gördün; başın dizimde?
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Kollarım daima, sana uzandı,
Yatırdım sevdamı, hüsran kazandı.
Madde yollarımda, engel bezendi;
Dünya yokuş oldu, şimdi gözümde,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Sakladım sevdamı, senden duyuldu,
Sevdamın kabuğu, birden soyuldu.
Sözlerim hariçten, gazel sayıldı,
Gurur sual oldu, sorun çözümde;
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Tabip uğraşmasın,yoktur ilacım,
Ölüm sancısına, benziyor acım.
Sana ’ah’tan başka,kalmadı borcum;
Bir çok ’vah’ım oldu, her dem sızımda,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Vicdanın elinden, uzakta kalmış,
Bir dokunabilmek, çok zaman almış.
Şu na-çar gönlüme, olanlar olmuş;
Sen bir vicdansızsın, gönül tezimde,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Ben ki; yüreğini, yumuşak bildim,
İlk yaklaşımında, bir umut buldum.
Anladım sonunda, hepten yanıldım;
Sana sitem olur,artık yazımda,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

Burkuşuna sitem, ederken bile,
İçim titreyerek, getirdim dile.
Şimdi kimler gelip, gözyaşım sile?
Tebessüm silindi,garip yüzümde,
Bu burkuş silinmez, benim özümde.

20.04.2007
La Spezia

Mahmut Buğrul