İyi ki...
Bir avuçta saklı bir çift elin
Tutsam dünyalar benim, bıraksam hasretim Bir gülüşünü sahiplenirim, sebebi sayarım kendimi Yine bir gülüşündür sebep umursamazlığıma diğer her şeyi Salt insan olmak yetmezmiş gibi geliyor şimdilerde Anlamak için dalın yaprağa tutunuşundaki inadı Gagasında taşıdığı yemle bir kuşun telaşını Anlamanın da yetmediğini ulaşılmadan henüz Sorumluluğun verdiği mutluluğun yükten ağır bastığını Sen! Boyundan büyük bir eserin mimarı O kadar bekledim ki seni mevsim mevsim Açtım her bir ümitte, soldum tekrar yokluğunda Ama işte en beklenmedik geç zamanda geliverdin Baba olabilmek varlığınla İnsanlığımın erişebileceği en üst noktası İyi ki var’dım, iyi ki varsın İyi ki Baban’ım (serkans) |