SEVDA YANIĞIM
Sana sundum,
Son parçasını yüreğimin. Engerek ve çiyan kuyusu koynun, Eskimiş saltanatı sevdanın. Nefes nefese bir yokluk. Neresindesin? Tahta bacaklı yarınlarımın. Gün görmez kervan girmez, Yollarında ruhumun, Ümitsiz yolcusu sen. Elleri kanlı, yüreği taş, gözleri kör. Öfkem, kasırga olur yol arar damarlarında Savurdukça yapraklarını saçlarına Kör kuyulardan duyulur çığlığın Sevda yanığım Kül rengine boyar,vuslatı Ensemizde,soğuk nefesi ölümün Yarınlar, avuçlarımızda can çekişen, Son ışık hüzmesi. Ziyası kara gözlerinin Yetmedi yaşatmaya düşlerimizi. Göz göz oldu açtığın yaralar, Son deminde baharın. Tüm yeşiller sarı artık. Kökümü kemirirken çiyanlar, Devrildim boylu boyunca. Kapınırken gözlerim, Birinde yırtık bir resmin, Diğerinde solmak üzere olan ismin. Kenan Ziya Akbaba |
''Sevda yanığı''
kabuk bağlarmı bilinmez
göze değmiş iz,özde silinmez
dağlar vuslata siper olmuş
can, canana sürgün olsa erişmez
nefes nefese bir yokluksa çektiğim
varsın cehennem olsun son seferim ..........N.Altın
(değerli şair dostum izninizle ve hoşgörünüze sığınarak )