İSYANIM KENDİME
Esen rüzgâra karşı
Haykırmak istiyorum Bazen… Düşünmeden hiç bir şeyi. Sadece nefes almak Doyasıya… Uyumak rüyasız… Günlerce… Çıplak ayaklarımla Kumsalda yürümeği Kırlarda koşmayı Fütursuzca… Öyle isterdim’ki Sorunsuz yaşamayı Ölümü ensemde Hissetmeden yaşamayı Özledim… Eski yılardaki günlerimi Yaşamayı özledim… Hep erteledim kendimi Yaşamayı… Bilemedim her şeyin Zamanında, yaşamak Gerektiğini… Şimdi istesem de Tüm bunları yapmayı İstesem de ne güç kaldı Nede zaman Bende… Bağırmak istiyorum ama Bağıramıyorum… Hep başkalarına Üzüldüm yıllarca Onlar şimdi nerde Hani çok seviyorlardı Beni… Kedi menfaatleri için Harcadılar beni Pişmanım şimdi ne fayda Gördüm yüzlerini affetmem Artık… Sevmemişler demek beni Boşa harcamışım senelerimi Kendimedir isyanım Kızgınım kendime Affedemiyorum. Ceynan 2007–06–24 Z_Evler |
çok güzeldi şiir adeta
büyülüyor insanı
yüreğine sağlık, kalemin
tükenmez işallah.sevgilerimle
her şiirin çoğu mutlaka aşk kokar
yüreğine
sevgi tomurcukları çoğalsın.
tebriklerim şairime,
harıka dizelerdi.
kısa ama öz bir anlatımla güzel di.