Geceye dönüktü yüzüm
Bir solgun çöl ışığıdır gittiğim kaldırımlar
Nerden geldi göremedim
Maviye dalgalı su saçlı bulut
Saydam ve hırçın

Sır yıldızlarının neşeşi gibi
Sarmıştı benliğimi saçların parıltısı
Ruhumda belirdi, tedirgin o tarifsiz ufuk
Vazgeçemem olur ki onaramaz anılar

Sordum
Sahi sen hiç uçurtma yaptın mı daha önce uzaklara

Bilinmezliğe tutuklu renklerin eteklerinde
Yorgun umutlar gönderirsin diğer boyuta
Saçaklara takılanları yarına bırak
Onlar sevdaya ırmak

Hasreti ver bana yeter
Dönerim ellerimi güneşe
Yakarım her çeşidini özlemlerin
Sürgünlere çekerim ıslak yaralarımı
Toplarım Düşlerimi
Her biri bulut mavisi

Sonra bir çocuk edasıyla
Atlarım eşiğinden yüreğinin
Su da ne kadar yanabilir ki insan
Tutuşsa da alev içinde hücreleri

Sanma ki
Sandığa koyduğumuz birikmişlerimizin
Üzerine konar yeni yapılar
Kırk kapıdan geçsede yağmur
Belli ki alışmışız
Üzülmemek için üzmeye yarınları

Yitirmeden masum rüzgârları
Nasılsa bitmiş küller
Kelepire düşünce savrulacaklar

Ben senle çıkarttım günahlarımı
Kentin sokaklarında
Sonrada vazgeçtim sensizlikten
Haklıdır diye yarınlar,uzandım fakirin ekmeği gibi

Tut ellerimi hadi su mavisi
Sokak lambaları söner birazdan
Gün ağarırken uğramasın gözlerim kızıl kumlara

....