ÇARESİZ GÖNLÜM
“Hayat bir yola benzer, menzilde iz belirsiz
Ne kadar istese de, bazen gönül çaresiz.” Bin kere dilesek de sen benim olamazsın Bu dermansız sevdaya düşen gönlüm çaresiz. Hasret esaretinde kalbimi bulamazsın Aşkın narıyla yanıp pişen gönlüm çaresiz. Işığımı yansıtsam görmenin imkânı yok Seninle bir vuslatın zamanı, mekânı yok Bin kez ölüp dirilsek, bir canı yok, kanı yok Bu dünyada mahşeri aşan gönlüm çaresiz. Değmesin yüreğine ne keder, ne de cefa Sevmekten caysan bile, varlığın bana sefa Sen duymasan ne çıkar, adını her tarafa Özlem ile haykırıp taşan gönlüm çaresiz. Umuda zincir vurmuş esir olduğum yasa Elimi uzatamam bağrın hicranla dolsa Mesafelerin adı, deniz olsa, çöl olsa Mecnun gibi Leyla’ya koşan gönlüm çaresiz. Böyle yazılmış yazı, böyleymiş bizim nasip Engeller aşamadık biçare boyun eğip Firakı vuslat eyler insan isterse deyip Sevda masallarına şaşan gönlüm çaresiz. Biliyorum mahkûmuz. Çözümsüz bu bilmece Her soru ayrı gizem, her cevabı delice Sen şiirler gibisin, seni yazar her hece Mısralara sığmayıp coşan gönlüm çaresiz. EMİN ZEYBEK 14.10.2009 BURSA |
Özlemişim şiirlerinizi okumayı Emin bey...
Tebrik ve saygılarımla...