yangın
çocuktum
bir kiprit kutusu verdiler elime oyna diye farkedemedim kendi yangınımı yakmışım alevlerin boyu güneşi harlarmış durduramadım vel hasılı ben yanmaya çocuklukken başlamışım. gençtim toy, delikanlı umrumda da değildi dünyanın neyin üstünde döndüğü galiba orta yeri kalbimdeydi benden habersiz ben merkezini yerleştirmişler oraya nasılda dikmiştim seni odak noktasına tanrı gibiydin ben merkezinde her an seninle atıyordu ismin zikir gibi dudaklarımdan harf harf dökülüyordu huşu içerisinde ibadetim gibiydin ansızın israfil süra üfürdü! ben tanrımın katili olmuştum! şimdi yer gök her şey kırmızı gençlik ateşiyle cehennemde kavurdum gençliğimi yaşlandım adım adım ilerliyorum azraile korkum ölmekten değil tekrar yakılmaktan bunca kendimi yaktığım yetmez mi rabbim? |