AFFET
Sensizlik mahşeri, elem dolu ebedi demler
Gözyaşlarım bile hafifletemiyor. İçinde kavrulduğum cehennemi Her ok seni işaret ediyor Kurtulmak istedikçe yaşadığım cehennemden. Duvarlardaki ikonaların kurtuluş reçetesi Aciz kullar gibi; huşu içinde. Sesim çatallaşıncaya dek Yakarmak, yakarmak, yakarmak Son vakte kalan ibadet gibi. Gözyaşlarıyla karşında secdeye kapanmak Affet, affet yakarışıyla merhametine sığınmak Sensizlik cehenneminde tek sığınak. Affet Karşında göstermek istediğim bu değildi Zavallı, aciz, acınacak halde bir adam Çaresizim affet ne olur Kalbim yıkık, virane, perişan; tarumar… Asli görevi sen pompalamak vücudumun her zerresine Sen yetersizliği karartıyor gözlerimi Yetiş Sensizlik bitirecek beni. |
SAYGILARIMLA.