Tanıdım onu
Bakınca gözlerine,
Hiç ziyaretine gitmediğim amcam geldi;
Halam, teyzem hepsi
Birer birer geçtiler gözümden.
O çocuktum,
Kaybolmuş bağlardan
Kurtulup amansız, ıssız
Bir cendereye düşmüştüm.

Evet,
____ o çocuğu bildim.
Koca göbekli bürokrattı onu sokağa atan.
Meclis kürsünde,
Laf kalabalığı yapan.
Her işe bir siyaset uyduranların,
Günahıydı çocuk.

Evet bildim o çocuğu
Dedesi daha yeni çıktı camiden
Torunlarına elinde bir sürü hediye ile
Geçti önünden.
Zekat ne diye sorsan,
Dedeye:
Ha git ordan Allah versin der,
Haşa.
Gün gelecek sana hakkını verecek Allah
Sen görme yetimi öksüzü,
Durma yürü git.

Ayşe teyzesi yanından geçti,
Tanımadı bile.
Yanında finosu vardı ya,
O çocuk nedir nerden bilsin
Köpek değil ki çocuk
Bakıp büyütsün.

Deklanşöre basıyor bak bir abisi
Yırtık pırtık elbiseler onun değil aslında
Birer kostüm onlar.
Televizyoncu abi yanına varıyor
Ne müthiş bir haber diyor.
Lakin hiç aklına gelmiyor
Bu çocuk
Etten kemikten bir canlı,
Ama artık bir resim
Kayıtlı kamerada
Akşam haberi hazır ya...

Evet bir sürü çocuk,
Tanıyoruz onları.
Onlar bizim merhametsiz, umarsız, zekatsız yanlarımız.
Onlar figüran hayatta
Sanki rol yapıyorlar diyorlar ki
İşte sizin insanlığınız bu
İyi bakın anlayın.

(Nisan 2010 İstanbul)