YokluğunYokluğun Dağıt maviliğini şu köhne ruhuma Yıkılsın duvarlar bir bir Ki yıkılmışlardı zaten yokluğunda Bir hançer misali saplanmıştı yalnızlık Sensiz ve sessiz gecelerime Bir ayinde seni anıyorum şimdi Dünyaya sürgün gelmişliğimi Melal denizinde yüzüyorum ağır aksak Ufukta görünmeyen ışığa değin Buğulanmış camların arkasında adını sayıklıyorum... |