küf tutmuş bir potredir yaşamım
dört duvar arasındayım , ne gelen var ne giden
özgürlüğümden mahrum kalmışım gezemem hiç bir diyar sevdiklerimi etmediler bana yar söyleyin kardeş ne eyleyeyim, derdimi kimlere söyleyeyim günlerim hep aynı birbirini ardı ardınca kovalar durur tekerür eder dilimde heceler bir tek dostumdur ecel , o da yolumu gözler söyleyin kardeş ne eyleyeyim, derdimi kimlere söyleyeyim rutubet tutmuş kafamdaki düşünceler sualler cevabına bakmaksızın ruhumu irdeler savunamaz artık bedenim kendini, ayaklarım titrer söyleyin kardeş ne eyleyeyim, derdimi kimlere söyleyeyim tutsaklık değil zor olan , renksiz düşüncelerdir bir tablonun güzeligini karartan ,noktalardır küf tutmuş bir potredir yaşamım, usta eli deymemiş söyleyin kardeş ne eyleyeyim, derdimi kimlere söyleyeyim |